Books

"در دنیای تو ساعت چند است؟" نام فیلمی بلند از صفی یزدانیان است. سبک متفاوت او در نگارش فیلمنامه و همچنین بازی تاثیرگذار علی مصفا و لیلا حاتمی باعث محبوبیت این فیلم در زمان اکران شد و پس از آن، این فیلمنامه در قالب کتاب به چاپ رسید. . این کتاب روایتی لطیف عاشقانه است از احساسات و عواطف انسان‌ها. این فیلمنامه مواجهه‌ی دو شخصیت فرهاد و گلی را روایت می‌کند که اولی عاشقی صبور است و دومی معشوقی فراموشکار و گریزان که پس از سال‌ها از فرانسه به رشت بازگشته‌است. نوع روایت به گونه‌ای است که شهر رشت نه فقط به عنوان مکانی برای ساخت فیلم که همچون یک شخصیت، در سراسر فیلمنامه پویایی و کارکرد دارد. از همان صفحات ابتدایی فیلمنامه به مخاطب می‌قبولاند که رشت فقط یک شهر نیست و قرار است بر شخصیت‌ها تاثیر بگذارد و از آن‌ها تاثیر بپذیرد. گویی رشت تنها شهری است که می‌تواند بستری را برای این دو شخصیت مهیا کند که آن‌ها بتوانند دائم در میان واقعیت و خیال در رفت و آمد باشند و از این طریق جهان متفاوتشان را به خواننده یا بیننده یادآوری کنند. شهری که آداب عاشقی را می‌داند و با المان‌هایی که در خود دارد، به درستی نقشش را ایفا می‌کند. در این کتاب، علاوه بر فیلمنامه، گفت‌وگویی از مجید اسلامی و یزدانیان آورده شده که با خواندن آن می‌توان به ذهن نویسنده ورود کرد و در جریان جزئیات بیشتری از این عاشقانه‌ی جذاب قرار گرفت. در انتهای کتاب نیز عکس‌هایی از فیلم آورده شده که حال و هوای آن را در ذهن تداعی می‌کند

به باور تهامی‌نژاد برای دریافت واقعیت، نیازی به غرق‌شدن در رؤیا نیست؛ به همین خاطر است که اولین کتابی که نوشت سینمای رؤیاپرداز ایران نام دارد. محمد تهامی نژاد، مولف این کتاب، بر این باور است که زمانی که ما نتوانیم واقعیت را به طور کامل بیان کنیم به سمت رؤیا می‌رویم و از طریق رؤیا، واقعیت‌ها را بیان می‌کنیم. تهامی نژاد می گوید: در سینمای مستند، من سعی کرده‌ام از این رؤیاها فرار کنم و به سوی «امر واقع» بروم، واقعیت‌هایی که از طریق این پژوهش قابل دسترس هستند

از زمان نخستين آتش‌سوزي سينما در تهران در شهريور ۱۲۸۸ تا آتش‌سوزي‌هاي گسترده سينماها در ماه‌هاي منتهي به انقلاب ۱۳۵۷حدود هفتاد سال فاصله است. در اين فاصله، سينماهاي بسياري طعمه حريق شدند که اغلب به‌عنوان حوادثي کمابيش‌ساده و معمولي تلقي مي‌شدند؛ اگرچه دست‌کم صاحبان سينماها را به خاک سياه مي‌نشاندند. با درگرفتن اعتصاب‌ها و تظاهرات بزرگ عمومي در روزهاي انقلاب، شعله خشم گروه‌هايي از مردم دامن سينماها را نيز گرفت و سوزاندن زنجيره‌اي تالارهاي سينما به دست کساني صورت ‌مي‌گرفت که اغلب، تا چند صباحي پيش از آن، مشتري‌هاي همان سينماها بودند؛ اما در اين ميان، سوزاندن «سينما رکس» آبادان، که به کشته‌شدن حدود چهارصد نفر منجر شد، و در نوع خود بي‌سابقه بود، فاجعه‌اي ملي تلقي شد که نه کارگزاران نظام سلطنتي و نه نيروهاي انقلابي هيچ‌کدام مسئوليت آن را به گردن نگرفتند. سوختن چهارصد انسان بي‌گناه جنايتي بود هول‌آور که پس از گذشت چهار دهه پاره‌اي از جزييات آن هم‌چون رازي سر به مُهر باقي مانده است، و دهشتناک‌ترين حادثه سينماسوزي نه فقط در ايران بلکه در جهان محسوب مي‌شود.  

خانه ی دوست کجاست یکی از مشهورترین و مهم ترین آثار سینمایی ایران، ساخته عباس کیارستمی است. این کتاب دربرگیرنده‌ وقایع نگاری، پشت صحنه، فیلمنامه و نظر منتقدان و تماشاگران اثر جاودانه‌ عباس کیارستمی است. کیومرث‌ پوراحمد کارگردان نام آشنای سینمای ایران داستانی مستند را روایت کرده است که به چگونگی انتخاب بازیگران، چالش های پیش‌آمده و دیگر اتفاق های داستان‌ گونه‌ این فیلم می پردازد. این فیلم ساخته کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است و روایت کودکی است که متوجه می شود دفتر دوستش پیشش جا مانده است راه می افتد تا کتاب را به دوستش برساند.

نویسنده در این کتاب به بازنویسی خاطرات هنری خود با برخی از برجسته‌ترین سینماگران قدیم و معاصر ایران پرداخته است. در این خاطره‌ها که نام هنرمندانی چون: «عزت‌الله انتظامی»؛ «بهروز وثوق»؛ «پرویز خطیبی»؛ «علی حاتمی»؛ «ناصر ملک مطیعی»؛ «صادق کرده»؛ «پرویز پرستویی»؛ «هدیه تهرانی»؛ «شهلا ریاحی» و... به چشم می‌خورد، شرح‌حالی کوتاه از آنها نیز ارائه شده است. لازم به ذکر است در پایان کتاب، سینماگران ایرانی، به روایت تصویر، به مخاطبان معرفی شده‌اند.

در مقدمه‌ی جلد نخست از "فرهنگ فیلم های سینمای ایران" بعد از اشاره‌ای کوتاه به دوره‌های مختلف سینما در ایران، پایان سال پنجاه و شش به عنوان یک نقطه‌ی شکست در خط بحران سینمای ایران شناخته شد؛ به این صورت که سینمای ایران رسما ورشکسته و سقوط کرده خوانده شد. همراه با این تحول در عرصه‌ی فرهنگی و هنری، عرصه‎ی اقتصاد و سیاست نیز یک تحول عظیم را تجربه کرد و با به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی، سینما نیز در کنار باقی چیزها از اساس دگرگون شد."فرهنگ فیلم های سینمای ایران"، ویژگی‌های فنی و زیبایی‌شناختی و هنری فیلم‌ها را به همراه خلاصه داستان فیلم‌های بلند که بالای ۶۰ دقیقه هستند، در بر می‌گیرد. در این مجموعه فقط از فیلم هایی نام برده شده که به نمایش عمومی حتی برای یک سانس درآمده اند. مطالب ارائه شده، غالبا بر اساس مشاهدات نویسنده از فیلم‍ها و گاها با مراجعه به مجلات سینمایی چاپ شده در دوره‌های مختلف است که "جمال امید" بیش از دو دهه به مطالعه و انتشار آنها پرداخته است. ضمیمه‌ای که در پایان مجلد آمده است نیز به جزئیات فیلم‌هایی می‌پردازد که به دلایل مختلف توقیف یا متوقف شده‌اند.
در جلد نخست این مجموعه، فیلم‌های سینمایی از سال ۱۳۰۹ تا ۱۳۵۰ مورد بررسی قرار می‎گیرند و جلد دوم به معرفی فیلم‌های‌ سینمایی از سال ۱۳۵۱ تا ۱۳۶۵ می‎پردازد. جلد سوم از "فرهنگ فیلم های سینمای ایران" به فیلم‌های سینمایی سال ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۷ اختصاص دارد و جلد چهارم، آنها را از سال ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۸ بررسی می‌کند.

"فرهنگ فیلم های سینمایی ایران" شامل مشخصات کامل فنی، هنری، خلاصه داستان فیلم های بلند (۶۰ دقیقه به بالا) داستانی سینمای ایران از سال ۱۳۰۹ (سال تهیه نخستین فیلم ایرانی) تا سال ۱۳۸۸ است. در این مجموعه، فقط از فیلم هایی نام برده شده که به نمایش عمومی حتی برای یک سانس درآمده اند. اطلاعات درج شده غالبا براساس مشاهدات مولف از فیلم ها و بعضا با مراجعه به مجلات سینمایی منتشره در ادوار مختلف که مولف در بیش از دو دهه مستقیما در کار تحقیق و نشرشان بوده، صورت گرفته است. یک ضمیمه در پایان کتاب از مشخصات فیلم هایی که نمایششان ممنوع و یا تهیه شان به دلایل مختلف متوقف شده، آورده شده است

عناوین چهار جلدی فرهنگ فیلم های سینمای ایران :

جلد اول : فیلم های سینمایی از سال ۱۳۰۹ تا ۱۳۵۰

جلد دوم : فیلم های سینمایی از سال ۱۳۵۱ تا ۱۳۶۵

جلد سوم : فیلم های سینمایی از سال ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۷

جلد چهارم : فیلم های سینمایی از سال ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۸

.

این مجموعه به معرفی بازیگران سینمای ایران به ترتیب حروف الفبا اختصاص دارد که به همراه فیلم‌شناسی و تصویری از آنان فراهم آمده است.

موضوع این کتاب بررسی سیاست در سینما است. «دیکتاتورها و سینما» در هفت فصل مجزا به زندگی و نقش تاریخی هفت دیکتاتور معاصر و ارتباط شان با هنر سینما به عنوان وسیله‌ای برای تبلیغات سیاسی و بسط اقتدار حکومت‌های خودکامه می‌پردازد. نگارنده در این راستا به معرفی هفت دیکتاتور قرن حاضر یعنی ولادیمیر ایلیچ لنین، جوزف استالین، نبتیو موسولینی، آدولف هیتلر، یوزف گوبلز، ماتوتسه تونگ، وکیم جونگ ایل پرداخته و تأثیر آنها بر صنعت سینمای کشورهای خود و همچنین بهره‌گیری آنها از هنر سینما در پیشبرد اهداف خویش را مورد کنکاش قرار داده است.

کتاب حاضر، گزیده‌ای از مقاله‌ها، نقدها و نوشته‌های مؤلف درباره گذشته و امروز سینمای ایران است که در طی بیست سال گذشته نوشته شده و به‌طور پراکنده در نشریات و سایت‌های مختلف منتشرشده و اینک یکجا منتشر می‌شود. انگیزه اصلی مؤلف از انتشار دوباره آن‌ها به این خاطر است که خیلی از این مطالب، دیگر در دسترس علاقه‌مندان مباحث مربوط به سینمای ایران نیست. کتاب در دو فصل کلی است: دیروز و امروز سینمای ایران.

سعید عقیقی،فیلم‌نامه‌نویس، منتقد و کارگردان سینما در کتاب «رازهای جدایی»، الگوهای روایی و تصویری هفت فیلم بلند سینمایی اصغر فرهادی، «رقص در غبار»، «چهارشنبه‌سوری»، «جدایی نادر از سیمین، «گذشته»، «فروشنده»، «شهر زیبا» و «درباره الی» را بررسی کرده است. عقیلی در این اثر می‌کوشد به سه سوال درباره سینمای اصغر فرهادی پاسخ دهد: -آیا رابطه‌ای میان سینمای کلاسیک و فیلم‌های فرهادی وجود دارد؟ -آیا رابطه‌ای میان سینمای واقع‌گرا و فیلم‌های فرهادی وجود دارد؟ -آیا این دو الگو در هر فیلم او به شکل توأمان قابل‌تشخیص است یا نه، و در هر دو صورت به چه شکل می‌توان ساختار کلی روایت را در فیلم‌های او توضیح داد؟ عقیقی در پاسخ به این سه سوال، الگوهای روایی و بصری فیلم‌های فرهادی را بررسی کرده و کوشیده است معیاری برای درک این الگوها به دست دهد. در انتهای کتاب نیز فهرستی از جوایز ملی و بین المللی اصغر فرهادی آورده است.

این اثر، گنجینه ی کهن سینمای ایران را مرور کرده و در صدد است تا با معرفی و تشریح عناصر آن، فضایی را برای بازتولید شکل های جدید از مفاهیم آن فراهم سازد. از دیدگاه بهزاد عشقی، در تاریخ سینمای ایران شاهد تیپ سازی های مکرر هستیم که هر کدام از این تیپ ها، به نحوی در آثار سینمایی تکثیر شده و با تاسی از دگرگونی های اجتماعی زمان خود، تغییر شکل می دهند و نقاب جدیدی بر باطن تکرارشونده ی خود می زنند. "کهن الگو های سینمای ایران" و به طور کلی هر کهن الگویی، میراثی جاودان است که یک ملت در قالب تصویر و نقاشی، معماری، صنایع دستی و یا در قالب چهره هایی همچون اهریمن و منجی یا پیر خردمند و فرد مکار به ارث برده و به شکل سنت های کهن در حافظه ی جمعی ملت باقی می ماند. این میراث، اشتراکی بین افراد به وجود می آورد و با قدرتی که در معانی و مفاهیم آن نهفته است، بر عملکرد اجتماعی مردم اثر می گذارد.

کتاب "سرگذشت سینما در ایران" درباره‌ی تاریخچه‌ی سینما در ایران از آغاز تا روزگار ما به زبانی روان و گویا به بررسی موضوع می‌پردازد. از نخستین روزهای ورود سینما به ایران، سال‌های زیادی نمی‌گذرد، اما این رسانه به یکی از مهم‌ترین عناصر زندگی امروز تبدیل شده است. این کتاب جزو مجموعه‌ی "فرهنگ تمدن ایرانی" می‌باشد و به موضوعات مختلف مرتبط با فرهنگ و هنر ایران پرداخته است. کتاب حاضر در دوازده فصل، تحولات سینما از عصر مشروطه تا به امروز را به تصویر می‌کشد. از ایجاد اولین سینماها و فیلم‌های ایرانی، فیلمبرداری و رونق فیلم‌سازی تا ظهور سینمای بزن بزن و سیاسی، درخشش سینمای جنگ و دفاع مقدس و سایر موضوعات مرتبط با سینما در ایران بررسی می‌شود. کتاب "سرگذشت سینما در ایران" با تصویرها و نثری زیبا به همه علاقه‌مندان به فرهنگ و تاریخ سینمای ایران، از جوانان تا بزرگ‌ترها، توصیه می‌شود. این اثر به شکلی آموزشی و جذاب درباره‌ی رشد و تحول سینما در این سرزمین به خوانندگان خود معرفی می‌کند. 

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ژانرهای سینمایی در ایران تجارب مختلفی کسب كرده‌اند: گاه با پشت پا زدن به ذائقه مخاطب وطنی، به سینمای قصه‌گو، بی‌میلی كرده و گاه در اقتباس‌گیری (البته از ادبیات خارجی) افراط کرده‌اند؛ گاه در عرصه‌های مهمی مانند جنگ تحمیلی قهرمان‌پروری کرده و گاه از کاه، کوه ساخته و با قهرمان‌سازی‌های پوشالی،خواسته یا ناخواسته بر طبل سیاه‌نمایی در اجتماع کوفته‌اند؛ گاه به مسائل اقلیت روشنفکر جامعه اندیشیده و گاه روایتگر پارادوکس‌های فکری شخص فیلم ساز شده‌اند و… . تبیین عارضه‌های مهمی مثل جشنواره‌محوری، سیاست‌زدگی، بی‌توجهی به ظرفیت‌های بکری چون «سینمای مشترک» (میان ملت‌های دارای اشتراکات فرهنگی) و… در شکل‌گیری فهم صحیح ما از حال و روز گونه‌های مختلف سینمایی مؤثر است؛بر همین اساس در این كتاب در ابتدا با رویكردی آسیب‌شناسانه مهم‌ترین مضامین و سویه‌های فکری و فرهنگی ژانرهای مطرح سینمایی در کشور مطرح و در انتها نکات کلیدی و راهبردی برای اصلاح وضع موجود بیان می‌شود

تا پیش از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ ما فاقد سینمای کودک و نوجوان بودیم. اساسی‌ترین واکنش در قبال نادیده گرفتن نسل جوان، از سوی کودکان بروز پیدا کرد. در این زمینه برنامه تدوین‌شده‌ای وجود نداشت و سیاست‌های سینمایی دغدغه‌های خود را داشتند. اما از نیمه دهه ۶۰ بچه‌ها آرام آرام سینمای ایران را تسخیر کردند. سینمای ایران به مدد بچه‌ها دگرگون شد و به تجربه‌های نوینی در زمینه بیان سینمایی دست یافت. نگارنده در این اثر تصویر کودک را در سینمای ایران، در دوره‌های مختلف مورد بررسی و تحلیل قرار داده است.

ساموئل خاچيكيان از پيشگامان نام آور سينماي ايران است و حضور او در مقام فيلم ساز در طول چهار دهه همواره نظر گير بوده است. قطع نظر از دوره اول فيلم سازي در ايران (۱۶-۱۳۰۹)  ، خاچيكان را مي بايست از پركارترين كارگردان هاي تاريخ سينماي ايران به حساب آورد. او به عنوان كارگردان، فيلم نامه نويس، تدوين گر، سازنده آنونس و جلوه هاي ويژه فيلم همواره از خود پي گيري و ابتكار نشان داده. از ميان فيلم سازان هم نسلش كسي را هم تراز او از لحاظ بدعت و ذوق در زمينه هاي فني و صناعتي فيلم نمي شناسيم.

این کتاب، توسط یکی از شناخته شده ترین پژوهشگران تاریخ سینمای ایران نوشته شده و مهمترین ویژگی آن این است که  از منظر فعالیت‌های سینمایی به زندگی فروغ فرخزاد، یکی از محبوب‌ترین و در عین حال معتبر ترین شاعران نوسرای تاریخ معاصر، پرداخته است. فعالیت سینمایی فروغ فرخزاد، آن بخشی از زندگی اوست که زیر سایه شهرت فراگیرش در حوزه شعر، کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
فعالیت سینمایی فروغ فرخ‍زاد، طولانی نبود؛ بخشی کوتاه از یک زندگی کوتاه که تنها مجال ساخت یک فیلم، آن هم مستند، را یافت. اما با همین  یک فیلم، نامش در تاریخ سینمای ایران ماندگار شد. شکی نیست اعتبار او نتیجه شهرتی بود که به عنوان شاعر با خود به سینما آورده بود و همین شهرت هم باعث شد، تنها ساخته‌اش، «خانه سیاه است»، خوب دیده شود چه در زمان حیات او و چه پس از مرگش تا امروز.

 در این کتاب نوزایی سینمای ایران از بطن سینمای فیلم فارسی و بر آمدن فیلم سازان تاریخ سازی چون مسعود کیمیایی و داریوش مهرجویی و دیگران، با نگاهی جامعه شناختی مورد واکاوی قرار می گیرد. شخصیت های ماندگار و اقتباس ادبی، سینمای خیابانی و ناتورالیسم ایرانی، شیدایی و عقلانیت مدرن و سینمای پرویز کیمیاوی، سیاست حذف و بازی کی بود کی بود من نبودم، ستاره مرده است و دیگر نمی میرد، از کیارستمی استالین نسازیم، دروغ خوانی و تاریخ، ارجاع های فرهادی و گفتگوهای بینامتنی و… از جمله مباحثی است که در این کتاب طرح می شود. ما این داستان را از واپسین سالهای دهه چهل شروع می کنیم و تا به امروز می رسیم که سینمای هنری ایران به مهم ترین سفیر فرهنگی این سرزمین در محافل جهانی بدل گشته است.

این فرهنگ، برای معرفی چهره ها مبنا را بر این گذارده است که هنرمند دست کم یک بار، در سینمای حرفه ای، فعالیتش را ثبت کرده باشد. هنرمندانی که در این مجموعه به آنها پرداخته شده شامل: کارگردان، نویسنده ی فیلمنامه، تهیه کننده، مجری طرح، مدیر تولید، طراح صحنه، تدوینگر، گوینده، آهنگساز، عروسک گردان، منشی صحنه، عکاس، فیلم بردار، چهره پرداز، منتقد فیلم و … است که مطابق روال معمول مولف، سعی شده تا مجموعه ی کارهای یک هنرمند مرور شود. البته در این مرور قصد داوری یا قضاوت و یا اصولا هر گونه اظهار نظری نیست. حجم و کمیت این شناسنامه ها نیز با طول مدت فعالیت یا تعداد فیلم هایی که بازی یا کار کرده است ارتباط پیدا می کند و معنا و مفهوم دیگری ندارد.

در کتاب حاضر کوشیده شده تا پس از تبیین رابطه بین شهر و سینما، با واکاوی فیلم های سینمایی، شهر از زاویه ای جدید مورد بررسی قرار گیرد. درک این نکته که چه برداشتهایی از شهر وجود داشته و بازتاب آن در فیلم های سینمایی چگونه بوده است، برای جامع تر شدن مطالعات شهرشناسانه نه تنها لازم، بلکه ضروری است. بنابراین، هدف این نوشتار، وارد شدن به بحث اصلی یعنی تحلیل تصویر های شهر تهران در فیلم های سینمایی ایرانی است.

در برخورد با موضوع خیانت زناشویی در فیلم های ایرانی، دو نگاه عمده وجود دارد: عده‌ای اعتقاد دارند طرح موضوعات ناهنجار، قبح آن را در جامعه می‌شکند. عده‌ای دیگر نیز سینما را بازتابی آیینه‌وار از واقعیت‌های جامعه در نظر می‌گیرند و معتقدند توجه بیش از حد سینمای ایران به موضوع خیانت زناشویی می‌تواند زنگ خطری باشد از رشد این آفت خانوادگی در جامعه ایران به خصوص طبقه شهری. کتاب پیش رو فارغ از دو نگاه مذکور، با روشی علمی (رویکرد نشانه شناختی جامعه شناختی) به بررسی بازنمایی خیانت زناشویی در چهار فیلم سینمای ایران پرداخته است.

کتاب "خانه ای با شیروانی قرمز"، حاصل گفتگو با عباس کیارستمی و آیدین آغداشلو است. مرجان صائبی می‌گوید که ایدۀ اولیۀ این گفتگو به زمانی برمی‌گردد که او متوجه شده عباس کیارستمی و آیدین آغداشلو هم‌کلاسی دوران دبیرستانِ یکدیگر بوده‌اند (دبیرستان جم قُلهک). او از آیدین آغداشلو می‌خواهد عباس کیارستمی را به خانه‌اش دعوت کند و آغداشلو هم با کمال میل می‌پذیرد؛ کیارستمی دعوت او را قبول می‌کند.
اما حاصل این دیدار، غیرقابل‌پیش‌بینی‌تر از آن چیزی بود که نویسندۀ این کتاب، تصور می‌کرد؛ گفتگویی طولانی که بخشی از آن سال ۹۳ در سالنامۀ روزنامه شرق چاپ شد و به‌علت طولانی بودن، حتی پیش از چاپ در روزنامه، عباس کیارستمی پیشنهاد داد بهتر است به‌ صورت کتابی کوچک با عنوان «خانه‌ای با شیروانی قرمز» منتشر شود. بهمن فرزانه، فریدون گله، علی گلستانه، علی‌اکبر صادقی و... نیز با این دو هنرمند ایرانی هم‌مدرسه‌ای و هم‌کلاسی بوده‌اند.

در کتاب حاضر که براساس اسناد، خاطره‌ها و اعلان‌های مربوط به سینما در دورة قاجار نوشته شده است، نخستین فعالان و بهره‌برداران سینما در ایران معرفی می‌شوند؛ همچون «میرزا ابراهیم‌خان عکاس‌باشی»؛ «روسی‌خان»؛ «اردشیر بادماگریان» و «علی وکیلی»، نیز نحوة تأسیس و بر چیده‌شدن تماشاخانة «الکترابی اکراف مسیو بومرو روسی‌خان»؛ تماشاخانة «ناصریه»؛ «سینما خورشید» و «گراندسینما» بیان می‌شوند.
در بخش اول به واکاوی اسناد، خاطرات و آگهی‌ها پرداخته‌ می‌شود که در ضمن آن، اخبار و اطلاعات مستند بسیار جالبی از اوضاع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران و نیز برخورد ایرانیان با پدیده جدیدی با نام سینما و فیلم درج شده است؛ بخش دوم نیز روزشمار خاطرات، سفرنامه‌ها و اعلان‌ها، بنا بر ترتیبی زمانی، است که می‌توان سیر خط فکری سینمایی را با آن پی گرفت. همچنین در پایان کتاب، متن سه سند شامل نخستین گزارش‌های سینماداری در ایران و نمونه‌ای از متن خلاصة داستان فیلم‌ها و سریال‌ها و کیفیت میان‌نویس‌های فیلم ضمیمه شده است.

طبیعتا در تهران، نگاه نویسنده و فیلمساز معطوف به متغیرهایی است که در پاریس، فیلمساز و نویسنده متغیرهای دیگری را در نظر دارد. تحلیل این دو تمایز نشان می‌دهد که وجوه ثابت در بررسی شهر چه وجوهی است. مضاف بر اینکه به هر صورت هم سینما و هم داستان ملزم به این هستند که در مکان یا به عبارتی دقیق‌تر، در فضا داستانشان را نقل کنند، بنابراین فضای شهری می‌شود یک شخصیت داستان یا فیلم. نسبت میان شهر و ادبیات، نشانه‌شناسی، ادبیات تطبیقی و جغرافیای انسانی و ابزار مورد نیاز چیست؟ شهر چیست؟ آیا تحلیل شهر به مثابه متن ممکن است؟ سوژه و مکان در فضای حقیقی چه نسبتی با یکدیگر دارند؟ در متن بازنمایی‌شده در رمان و فیلم، فضاهای شهری و انسانی چگونه نمایش داده می‌شوند؟ ادبیات و سینما در مواجهه با فضا چه پیشینه‌ای را با خود حمل می‌کند؟ این کتاب کوششی برای یافتن پاسخ این پرسش‌هاست.

این کتاب به تلاش برای فهم زندگی روزمره مردم ایران از دهه ۱۳۷۰ به بعد اختصاص دارد. میانجی این فهم، بازنمایی است که سینما از زندگی روزمره ایرانیان به دست داده است. هدف اصلی نگارنده، نه تحلیل سینما و مخاطبان این رسانه جمعی، بلکه بررسی مقوله ای است که در حال حاضر اهمیت جامعه شناختی دارد. زندگی روزمره، اکنون به یکی از مناقشه برانگیزترین مقولات جامعه شناسی بدل شده است. چه مدرنیست ها و چه پست مدرنیست ها به اهمیت این مقوله معترف اند و هریک به گونه ای سعی می کند که جایگاه آن را در نظریه پردازی های خود روشن سازند.

متیو ابوت یک فیلم – فلسفه ی قدرتمند را در آثار و سینمای عباس کیارستمی، کارگردان ایرانی، ارائه می کند. متیو ابوت استدلال می کند که فیلم های کیارستمی تفکر سینمایی دارند: آنها تنها ایده های فلسفی از قبل موجود را نشان نمی دهند، بلکه کارهای فلسفی واقعی انجام می دهند.

کتاب عباس کیارستمی و فیلم- فلسفه ۷ فصل دارد که هر فصل به یک تفکر فلسفی خاص در یکی از فیلم های کیارستمی اختصاص دارد: فصل اول، باد ما را با خود خواهد برد: شک گرایی سینمایی، فصل دوم، ای بی سی آفریقا: ظهور و ظاهر، فصل سوم، ده: هر آنچه برای دانستن است، فصل چهارم، پنج: تضنع و امر عادی، فصل پنجم، شیرین: انجذاب و تماشاگری، فصل ششم، کپی برابر اصل: کمدی تجدید فراش در عصر بازتولید پذیری دیجیتال و فصل هفتم، مثل یک عاشق: تعلیق باور.

این کتاب باز گو کننده سیر تاریخی دوبله فیلم در ایران از شیوه های ابتدایی و اولیه استفاده از دیلماج‌ها تا دوبله فیلم به فارسی در کشورهای خارجی از جمله هند، مصر ،شوروی ، ترکیه ، ایتالیا ، فرانسه ، امریکا و آلمان را شامل می شود. نگارنده در مجموعة حاضر تلاش کرده تا به نقاط تاریک و ناشناختة دوبله بپردازد. ضمن اینکه دوبله فیلم در ایران در هر دهه از دهه 20 تا دهه 90 را بهمراه فیلمهای نمایش داده شده در هر سال و بهترین نمونه های دوبله در هر سال را معرفی میکند .بخشهای دیگر کتاب شامل صد دوبله درخشان و صد گوینده برگزیده می باشد که شناسنامه دوبله فیلمها و معرفی مدیران دوبلاژ وگویندگان برگزیده را شامل می شود . بخش انتهایی کتاب بیوگرافی و معرفی گویندگان تاریخ دوبله تا امروز، همراه با عکسهای دیدنی و خاطره انگیز قدیمی را شامل می‌شود. بخشی از مطالب، حاصل گفتگو با هنرمندان این عرصه است.

این کتاب، همانگونه که از نامش برمی آید، به تحلیل یکی از ژانرهای سینمای ایران طی سه دهه(۱۳۹۰-۱۳۶۰) و تاثیراتی که ساختار متن آن ها بر اندیشه و دیدگاه ها مخاطبان به جای گذاشته، می پردازد. نویسنده روند تحول این دسته از فیلم ها در سینمای پس از انقلاب، پی رفت هایی را که این ژانر در سینمای کشورمان برای نقل ماجرا مورد استفاده قرار می دهد، و انواع کمدی رمانتیک ایرانی را مورد بررسی قرار می دهد.

کتاب حاضر، حاصل یک گفتگوی طولانی است که در فاصله‌ی ژوئن ۲۰۰۲ تا دسامبر ۲۰۰۳ طی چهار دیدار با ابراهیم گلستان انجام شده است.

مدتی است که برای پروژه‌ی دکتری خود روی تحقیقی دانشگاهی (در دانشگاه وست مینیستر لندن) درباره‌ی سینمای ایران کار می‌کنم تحت عنوان «تاریخ تحلیلی ریشه‌های موج نو در سینمای ایران» که به بررسی و تحلیل ریشه‌ها و خاستگاه‌های «موج نو» در فاصله سال‌های ۱۳۳۸ تا ۱۳۴۸ یعنی از زمان ساخته شدن نخستین فیلم داستانی فرخ غفاری با عنوان جنوب شهر ( ۱۳۳۸ ) تا ساخته شدن فیلم‌های گاو (داریوش مهرجویی) قیصر (مسعود کیمیایی) و آرامش در حضور دیگران (ناصر تقوایی) در سال ۱۳۴۸ و به‌طور مشخص به سه کارگردان برجسته و پیشگام سینمای روشنفکری و غیرمتعارف ایران در این سال‌ها یعنی ابراهیم گلستان، فرخ غفاری و فریدون رهنما می‌پردازد. فیلم‌سازانی که به گمان نگارنده زمینه‌ی شکل‌گیری و ایجاد جریانی تحت عنوان «موج نو» را در سینمای ایران فراهم کردند و تأثیر عمیق و انکارناپذیری بر فیلم‌سازان نسل پس از خود گذاشتند. نقش ابراهیم گلستان در این میان، بسیار بارزتر و تأثیر گذارتر از بقیه بوده است.

جان کاساوتیس، یک اسمی است که در دامنه سینمای مستقل به ویژه در ایالات متحده، پایگاه محکمی دارد. در تاریخ رسانه ها و هنرهای تصویری، او به عنوان بنیان‌گذار سینمای مستقل آمریکا شناخته می‌شود. این سینماگر برجسته، با مدت زمان کوتاهی که در دنیای زندگی بوده است، توانسته است با ایده‌ها و آثار غیرمعمول خود، درخششی پررنگ داشته باشد.

اگرچه فیلم‌هایی که تحت عنوان جان کاساوتیس ساخته شده، تعدادی محدود بوده و به انگشت شماری می‌رسند، اما او با جهت‌گیری‌های منحصر به فرد و خلاقیت‌های بی‌رقیب، به یک شخصیت بسیار تأثیرگذار در عرصه هنر سینما تبدیل شده است. پس از مرگ او، نام وی به عنوان یک کارگردان و سازنده مستقل، در حوزه سینمای هنری، مستقل و جدید جایگاه مهمی دست یافته است. این ویژگی‌ها به ویژه در عرصه سینمای آلترناتیو، او را به یکی از اسامی برجسته و ماندگار تبدیل کرده‌اند.

با وجود این که نام کاساوتیس بیشتر به عنوان یک بازیگر به یاد می‌آید تا کارگردان، اما او در عین حال به عنوان یک کارگردان با سبکی متمایز نیز شناخته می‌شود. او با آثاری که به صورت منحصر به فرد خلق کرده، نشان دهنده ایده‌آل‌ها، تفکرات عمیق و دیدگاه‌های متفاوت در جهان سینما بوده است.

سی سال از مرگ فرانسوا ترفو، کارگردان، نویسنده و منتقد بزرگ فرانسوی می گذرد. به همین مناسبت، سینماتک پاریس، برنامه ی ویژه ای برای مرور و بررسی آثار او و نمایش عکس ها و نوشته های او ترتیب داد و سینماهای پاریس نیز همه ی فیلم های او را به نمایش گذاشتند.

باید اعتراف کنم که متاسفانه بلا تار را خیلی دیر شناختم. سال 2007 بود که برای اولین بار فیلم مردی از لندن را با حضور خود بلاتار در فستیوال فیلم ادینبرا در اسکاتلند دیدم، و از دیدن آن واقا شگفت زده شدم. آن نمای بلند بدون کات یازده دقیقه‌ای شروع فیلم واقعا میخکوب کننده بود

پیر پائولو پازولینی شاعر، فیلمساز، نویسنده و روشنفکر ایتالیایی بود که به عنوان یک روزنامه نگار، رمان نویس، مترجم، نمایشنامه نویس، هنرمند تجسمی و بازیگر شهره بود. او یکی از روشنفکران عمومی در قرن بیستم ایتالیا محسوب می شود که هم به عنوان یک هنرمند و هم به عنوان یک شخصیت سیاسی تأثیرگذار است. میراث پازولینی که شخصیتی بحث برانگیز به دلیل سبک ساده اش است، همچنان بحث برانگیز است. او که آشکارا همجنسگرا و مارکسیست شناخته شده بود،  انتقاد شدیدی از ارزشهای خرده بورژوایی و مصرف گرایی در حال ظهور در ایتالیا داشت و مباحثات سیاسی-اجتماعی را با بررسی انتقادی موضوعات جنسی تابو در کنار هم قرار داد. او که قهرمان برجسته صحنه فرهنگی روم در دوره پس از جنگ بود، یک شخصیت برجسته در ادبیات و هنرهای سینمایی اروپا بود.

این کتاب "پازولینی و سینمای شعر" تالیف نویسنده ایرانی "پرویز جاهد" است که از منظری متفاوت به سینمای این فیلمساز بزرگ و انقلابی می پردازد.

در این مجموعه تلاش شده تا منتخبی از موسیقی‌هایی که در طی یک قرن، از ابتدای پیدایش سینمای ناطق تاکنون، برای سینما ساخته شده، معرفی شود. این اثر همچنین مجموعه آثار یک آهنگ‌ساز فیلم یا موسیقی‌های یک ژانر و جریان خاص سینمایی، از آثار کلاسیک تا فیلم‌های مدرن و پست مدرن را دربرمی‌گیرد. در معرفی موسیقی هر فیلم تلاش شده تا به تشریح دنیای آن فیلم، ذهنیت کارگردان و آهنگ‌ساز فیلم و ... پرداخته شود.