Books

در کتاب حاضر کوشیده شده تا پس از تبیین رابطه بین شهر و سینما، با واکاوی فیلم های سینمایی، شهر از زاویه ای جدید مورد بررسی قرار گیرد. درک این نکته که چه برداشتهایی از شهر وجود داشته و بازتاب آن در فیلم های سینمایی چگونه بوده است، برای جامع تر شدن مطالعات شهرشناسانه نه تنها لازم، بلکه ضروری است. بنابراین، هدف این نوشتار، وارد شدن به بحث اصلی یعنی تحلیل تصویر های شهر تهران در فیلم های سینمایی ایرانی است.

این کتاب، به نقد و بررسی انواع فیلم‌های جنگی سه دهۀ اخیر می‌پردازد تا از ویژگی‌های دفاع مقدس‌مان آگاهی بهتری داشته باشیم.کتاب سینمای دفاع مقدس شامل چند حوزۀ ‌تفکیک شده است. در کل در سه حوزۀ یاد شده، فیلم‌ها‌یی ساخته شده‌اند که از سه وجه مشخص و بارز برخوردارند: ۱- فیلم‌ها‌یی که دفاع مقدس، خلوص رزمندگان، ‌ایثارگری‌ها‌، ‌حماسه‌ها و بر جنبه عاشورایی آن تأکید کرده‌اند. ۲- فیلم‌ها‌یی که با الگو‌ها‌ی سینمای غرب به ویژه هالیود تولید شده و می‌شوند که در آن‌ها‌ اصالت دفاع مقدس و ارکان آن مورد تردید و تشویش واقع می‌شوند. ۳- بخش سینمای بین‌المللی اسلامی که ریشه در دفاع مقدس دارد، پیام‌رسان پیروزی‌ها‌ی ملت مسلمان ایران به ملت‌ها‌ی مسلمان دیگر است. این کتاب تلاشی برای بررسی دقیق تر این وجوه است

سگ‌کُشی یک فیلمِ تریلر جنایی با مایه‌های نئو-نوآر ساختهٔ بهرام بیضایی به سال ۱۳۷۸ و ۱۳۷۹ است؛ که سال ۱۳۸۰ در سینماهای ایران به نمایش درآمد و پرفروش‌ترین فیلم سال شد. داستانی پرماجرا درباره جعل و تقلب و خشونت و فساد و کلاهبرداری‌های مالی. بهرام بیضائی در فیلمنامه «سگ‌کُشی»، عناصری از سینمای کلاسیک و نوآر آمریکایی را وام می‌گیرد و داستانی حادثه‌ای خلق می‌کند که بیانگر دغدغه‌های اجتماعی همیشگی اوست.
در «سگ‌کُشی»، با انحطاط اخلاقی یک جامعه سودجو مواجهیم و با جهان تاجران و دلالان فاسد. سگ کشی، نگاهی نقادانه به عوارض جامعه اقتصادی ایران پس از جنگ تحمیلی است که تمامی کشورها پس از جنگ با آن مواجه هستند .بیضایی به نقد دلالی، واسطه‌گری و مشاغل غیر تولیدی می‌پردازد؛ او نشان می‌دهد که چگونه کسانی بی آن که دغدغه مردم را داشته باشند، تنها به فکر پر کردن جیب خود به هر طریق و به هر روش نادرست هستند.

در این مجموعه، مقالاتی در باب سینمای ایران گردآمده است .عناوین مقالات و نویسندگان آن عبارت‌اند از" :سینمای ایران/ حمید نفیسی"، "سینمای معاصر ایران و مضامین اصلی آن/ حمیدرضا صدر"، "سیمای پنهان حضوری مقتدر :زنان در سینمای بعد از انقلاب/ حمید نفیسی"، "رخشان بنی‌اعتماد/ شیلا ویتاگر"، "بهرام بیضایی/ نگار متحد"، "ابوالفضل جلیلی عصیانگری خودآموخته/ رز عیسی"، "اهمیت هنر فیلم‌های عباس کیارستمی"، "ظلمت روشن/ میراحمد میراحسان"، "یک لحظه معصومیت محسن مخملباف/ حمید دباشی"، "تداوم یک موج به مدت سی سال :سینمای داریوش مهرجویی/ جمشید اکرمی "و "سهراب شهید ثالث، سینمای در تبعید/ مهرناز سعیدوفا". در صفحات پایانی کتاب شرح حال اجمالی فیلم‌سازان ایرانی با معرفی فیلم‌های آنان به طبع رسیده است.

«خاطرات ناصر ملک مطیعی» عنوانی است که خودش برای کتاب خاطراتش برگزیده است؛ شبیه تیتراژ فیلم هایش مثلا «قیصر». روزهایی که خودش بود، یعنی همان پیرمرد خوش خلق و با حوصله، هر روز چند ساعتی دست به قلم می شد تا درخلوت خاطراتش را از سال های قبل از انقلاب و حضور فعالش در سینما، تا پس از انقلاب و فرصت هایی که از او دریغ شد، مرور کند. یکی دو ماه آخر اما با روزهای پر امید همیشگی اش فاصله داشت: «دلش می خواست خودش خاطراتش را تکمیل کند اما این اواخر که حال روحی خوبی نداشت...

این کتاب، روایتی از تصویر تهران در سینمای ایران است. روایتی که در مثلث فضا، سینما و نگاه سینماگر به این شهر شکل گرفته است. شهر تهران در سینما، به شکلی تاریخی، تصویری آمیخته با نیرنگ و اضطراب و در عین حال، هیجان داشته است. این اثر نیز، درباره همین نگاه آمیخته با شک و اشتیاق نگاشته شده است. در این کتاب، تصویر شهر در آثار سه نسل از فیلم‌سازان سینمای ایران، مورد مطالعه قرار گرفته است. گروهی متشکل از فیلم‌سازان دهه چهل مانند بهرام بیضایی، مسعود کیمیایی و داریوش مهرجویی و همچنین گروهی که اولین فیلم خود را در سال‌های ۶۰ به انجام رسانده‌اند؛ افرادی مانند رخشان بنی‌اعتماد، مجید مجیدی و کیانوش عیاری، و نهایتا، فیلم‌سازانی که طی دهه ۸۰ به این عرصه وارد شده‌اند که پرویز شهبازی، هومن سیدی، «عبدالرضا کاهانی و مصطفی کیایی در این گروه جای می‌گیرند.

کتاب حاضر پژوهشی است که با هدف تحلیل محتوا و نشانه‌شناسی تصویر زن در سینمای ابراهیم حاتمی کیا انجام شده است. در این پژوهش، چهار فیلم (دیده‌بان، بوی پیراهن یوسف، روبان قرمز و دعوت) از ۱۹ فیلمی که این فیلم‌ساز، در چهار دوره جنگ، سازندگی، اصلاحات و اصول‌گرایی از ۱۳۶۵ تاکنون ساخته است، انتخاب و با دو روش نشانه‌شناسی (هم‌نشینی و جانشینی) تحلیل محتوا بررسی شده‌اند. در تحلیل محتوای این فیلم‌ها مدت‌زمان حضور، سن، طبقه اجتماعی، نوع و موقعیت شغلی، پوششی ظاهری و موضوع دیالوگ‌ها متغیرهایی هستند که در قالب یک پرسش اصلی و سه پرسش فرعی مطرح می‌شوند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که زنان در فیلم‌های اولیه حاتمی کیا به‌ واسطه ارتباط با فضای جنگ که آثاری مردانه بودند، جایگاهی دارند. مردها محور رخدادها هستند و زن‌ها بدون حضور مردها تعریف نمی‌شوند

سینماهای طهران قدیم، یکی از خاطره‌سازترین مکان‌ها برای آن دسته از جوانانی بودند که در آن سال‌ها در طهران زندگی می‌کردند و به عشق فیلم‌های مختلفی که از سینما پخش می‌شد، جلوی درش صف می‌کشیدند. جایی که خانه بسیاری از هنرمندان بوده است و سکوی پرتاب آنان برای موفقیت بیشتر و بیشتر. جایی که هرچند ممکن است حالا موجودیت فیزیکی نداشته باشد، اما روحش زنده است و صدای هنرمندانش را می‌توان شنید. کافی است چشمانمان را ببندیم و خود را برای یک لحظه هم که شده، در این مکان، تصور کنیم.
نویسنده در کتاب "روزی روزگاری در سینما"، به سراغ‌ سینماهای قدیم طهران رفته است. سینماهایی که مانند ستاره‌هایی خاموش یا از بین رفته‌اند یا ویران شده‌اند، اما در خاطر جوانان قدیم ایرانی، هنوز محفلی برای کسب تجربیات ناب هستند.

"رودررو با اصغر فرهادی"، مجموعۀ گفت‌وگوهای اسماعیل میهن‌دوست با اصغر فرهادی است که از سال ۱۳۸۳ آغاز شده و تا بعد از اکران فیلم فروشنده ادامه داشته است. این مجموعه، دامنۀ گسترده‌ای از مخاطبان را، با هر پیش‌زمینه و سواد تئوریکی، در بر می‌گیرد. در ‌این کتاب، تا جایی که فرهادی این اجازه را به ما ‌می‌دهد، به پشت صحنه سرک می‌کشیم.‌ گاهی پرسش‌هایی ساده و سرراست به دنیایی از پیچیدگی در گذشته، حال و آیندۀ فرد می‌رسد؛ مثل اینکه در فیلم جدایی نادر از سیمین آیا ترمه با ‌پدرش می‌ماند یا با مادرش می‌رود؟ پاسخ‌ها نامکشوف‌اند و همین گفت‌وگوها گوشه‌ای از رازهای فیلم‌ها را فاش می‌کند. هنوز ردپای الی در ساحل هست. هنوز ترمه روبه‌روی میز قاضی ایستاده ‌است.

"درخت گلابی" فیلم نامه ای است به قلم "داریوش مهرجویی" که بر اساس داستانی از "گلی ترقی" به نگارش درآمده است. این فیلم سالیان پیش به اکران درآمد و نمایش آن با انتشار نقد و نظرهای متعدد همراه بود. داستان «درخت گلابی» با سرگذشت نویسنده‌ای آغاز می‌شود که به باغ خلوتی پناه آورده است تا کتابش را در آرامش و سکوت بنویسد. اما با ورود باغبانی که از درخت نابارور گلابی باغ سخن می‌گوید، ذهن او، خواه ناخواه، درگیر مسأله‌ای بیرون از چهارچوب کتابش می‌شود. این رویداد نویسنده را به سالیان پیش می‌برد و یادهای دوری را در ذهن او بیدار می‌کند. دست و پا زدن‌های عاطفی نویسنده در سال‌هایی که سپری شده‌اند و جز خاطره‌ای از آنها باقی نمانده است، او را یکسره با خود می‌برند و ماجرای «درخت گلابی» را شکل می‌دهند. این فیلم‌نامه حتی برای کسانی که فیلم را ندیده‌اند، نیز خواندنی است.

خشونت در زمره مهم ترین آسیب ها در ارتباطات انسانی است و در همه عرصه های زندگی اجتماعی تجلی می نماید. بنابراین، شناسایی علل و عوامل خشونت برای هر جامعه ای حیاتی است. در این پژوهش سعی می شود خشونت، انواع و صور تجلی آن شناخته شود. مهم تر از آن کوشش می شود تا به این پدیده از روزنه سینما نگریسته شود. به نظر می رسد فیلم های سینمایی خشن هم به رواج خشونت دامن می زند، هم فنون آن را می آموزد و هم قبح آن را فرو میریزد. بدان امید است که سالن های سینما، آموزشگاه رأفت و مودت در ارتباطات انسانی باشد و به سهم خود، نویدبخش فردایی بهتر در ارتباطات انسانی گردد

نقش سینمای مستند در بسط آگاهی و اندیشه، از بدو پیدایش آن مورد توجه بوده است. گره خوردن سینمای مستند با تحولات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، افق‌های شگفت‌انگیزی را فراروی انسان معاصر قرار داده است. سینمای مستند، اگرچه به ثبت و بازتاب جهان بیرون و جلوه‌های عینی پدیده‌ها می‌پردازد، اما تاثیر آن بر دنیای بی‌پایان ذهنیت‌ها، عقاید، پندارها و افکار انکارناپذیر است. این مجموعه، مشتمل است بر ۲۲ مقاله که به اعتبار جشنوارۀ سینما حقیقت منتشر شده است و تلقی‌های متفاوتی را برای سینمای مستند به همراه دارد. عناوین برخی از مقالات عبارت‌اند از: مستند حقیقت است؛ عنصر حقیقت؛ بینشی نو در سینمای مستند ایران؛ فیلم‌های مستند واقعی؛ و بررسی فیلم‌های نسل سوم سینمای مستند ایران.

طبیعتا در تهران، نگاه نویسنده و فیلمساز معطوف به متغیرهایی است که در پاریس، فیلمساز و نویسنده متغیرهای دیگری را در نظر دارد. تحلیل این دو تمایز نشان می‌دهد که وجوه ثابت در بررسی شهر چه وجوهی است. مضاف بر اینکه به هر صورت هم سینما و هم داستان ملزم به این هستند که در مکان یا به عبارتی دقیق‌تر، در فضا داستانشان را نقل کنند، بنابراین فضای شهری می‌شود یک شخصیت داستان یا فیلم. نسبت میان شهر و ادبیات، نشانه‌شناسی، ادبیات تطبیقی و جغرافیای انسانی و ابزار مورد نیاز چیست؟ شهر چیست؟ آیا تحلیل شهر به مثابه متن ممکن است؟ سوژه و مکان در فضای حقیقی چه نسبتی با یکدیگر دارند؟ در متن بازنمایی‌شده در رمان و فیلم، فضاهای شهری و انسانی چگونه نمایش داده می‌شوند؟ ادبیات و سینما در مواجهه با فضا چه پیشینه‌ای را با خود حمل می‌کند؟ این کتاب کوششی برای یافتن پاسخ این پرسش‌هاست.

در این فرهنگ دو جلدی، اطلاعات بیش از ۱۲۰۰ فیلم ایرانی ساخته شده در بازه زمانی ۱۳۰۹ تا ۱۳۵۷ شامل خلاصه داستان، ژانر فیلم، لوکیشن، خوانندگان، درجه ارزشیابی و نقد فیلم درج شده است.
جلد اول فرهنگ سینمای فارسی حرف ، «الف تا س» و جلد دوم، حرف «ش تا ی» را شامل می‌شود. در مقدمه کتاب، توضیحاتی درباره اینکه منظور از سال ساخت چه زمانی است، منظور از ژانر چیست، اقتباس به چه معنا در متن آمده و دیگر اصطلاحاتی که درباره فیلم‌ها مورد نیاز است آورده شده است. نمایه ۱۰۰ صفحه‌ای انتهای جلد دوم نیز، برای پژوهش و دسترسی آسان به مطالب و اسامی فیلم‌ها و هنرمندان سینمای ایران در نظر گرفته شده است.  

در جلد دوم از مجموعه ی « جهان نو، سینمای نو»، متن مصاحبه ی نگارنده با برخی از کارگردانان سینمای ایران ارائه شده است. در این گفت وگو، ضمن بررسی برخی از آثار این کارگردانان، اندیشه های آنان درباره ی صنعت سینما و وضعیت کنونی سینمای ایران، بیان شده است. «رضا میرکریمی؛ به همین سادگی»؛ «سامان مقدم، کافه ستاره»؛ «ایرج کریمی، باغ کندلوس»؛ «ابراهیم حاتمی کیا، به نام پدر»؛ «رخشان بنی اعتماد، خون بازی»، از افرادی هستند که در این گفت وگو شرکت کرده اند.

کتاب "جمشید مشایخی" اثری از "ویدا مشایخی"، با بیان خاطرات، متناسب با شخصیت پدرش "جمشید مشایخی"، به خواننده نگاهی تازه به زندگی بازیگر محبوب سینما، تئاتر و تلویزیون می دهد. ویدا مشایخی در کتاب خود، منشأ و مشخصه های واقعی جمشید مشایخی را به خواننده ارائه می دهد، زندگی نامه‌ای که توسط دختری درباره پدرش نوشته شده است. شخصیت مشکی پوش جمشید مشایخی، چهره‌ایی که به نظر عموم از بیرون بسیار متعلق به خودش بود، در این کتاب به چشم می آید که جمشید، چنان هنرمندی کاریکاتور ناب در بازیگری داشت، که با روحیه هنری خودش، به نجات دنیای اطراف او می پرداخت. در دفترچه یادداشت های پدرش، شخصیت نگران پدر و هنرمند بودنش، ترس او را از تحمل و سرپوش گذاشتن نشان می دهد. با این حال، او در نواحی پشت پرده زیبایی و شوقی خلسه برای بازیگری، همراه با هیجان زده شدن با گلهای تجربه، ثبت شده است.

کتاب حاضر، مطالعة موردی است دربارة دوره‌ای از مدیریت سینمایی کشور که به گمان بیشتر کارشناسان سینما، منتقدان، اهالی سینما و نیز مخاطبان سینما حاصل فراوانی برای سینما در برداشته است. مؤلّف بر این باور است که در این دوران، سینما به لحاظ کمیت و کیفیت بسیار رشد و توسعه یافت و گونه‌های مختلف سینمایی در آن متولّد و شکوفا شدند؛ دوران مدیریت یازده‌سالة «فخرالدین انوار» و «سید محمّد بهشتی» که در این کتاب دو مصاحبة جداگانه با هر یک از این دو نفر صورت مکتوب درآمده است. مؤلف در این کتاب بیان داشته که سیاست‌گذاری میان‌مدّت و کلان مدّت انوار و بهشتی برای سینمای ایران، افق روشنی برای سینمای ایران در سطح جهانی ترسیم کرد.

کتاب حاضر از دو بخش و چهار مقاله تشکیل شده است.‌این مقالات قبلاً در مجلات علمی و ‌یا مجموعه مقالات همایش‌ها به چاپ رسیده است. بخش نخست، شامل دو مقاله می‌شود که به فیلم‌های سینمای جنگ پرداخته و بخش دوم، حاوی دو مقاله است که به فیلم‌های مستند جنگی می‌پردازد. دو مقاله دوم صرفاً به شکل معرفی بوده و تحلیل در آن نقش کمتری دارد.  
عنوان مقاله اول، «بررسی تأثیر تحولات اجتماعی بر ساختار روایی سینمای جنگ در‌ ایران (۱۳۸۰-۱۳۶۰ ه. ش)» است. مقاله دوم،  «مروری کوتاه بر بازآفرینی جنگ و مقاومت شهری در آثار سینمایی احمدرضا درویش» نام دارد. عنوان مقاله سوم، «خرمشهر به روایت فیلم‌های مستند جنگی» است که در سال ۱۳۸۴ در کنار مقالاتی از سایر نویسندگان در مجموعه مقالات علمی و ادبی به مناسبت گرامیداشت حماسه سوم خرداد و آزادی خرمشهر، روز مقاومت،‌ایثار و پیروزی به چاپ رسیده است. و مقاله چهارم تحت عنوان «نقش جهاد سازندگی در تولید فیلم‌های مستند جنگی» است.

جامعه‌شناسی سینما یکی از شاخه‌های جدید جامعه‌شناسی است که زیرمجموعة جامعه‌شناسی هنر قرار می‌گیرد و به رویکردهای نظری اساسی در حوزة هنر توجّه دارد. کتاب حاضر باهدف تدوین منبع درسی برای دانشجویان رشته‌های ارتباطات، جامعه‌شناسی، مطالعات فرهنگی، سینما و سایر علاقمندان به مباحث اجتماعی سینما به نگارش درآمده است. مطالب اثر در دو بخش سامان‌دهی شده که بخش نخست دربردارندة مطالبی پیرامون شرح مسائل نظری جامعه‌شناسی سینما است. در این بخش موضوعاتی چون رویکردهای نظری در حوزة جامعه‌شناسی هنر و روش‌شناسی تحقیقات جامعه‌شناسی سینما طرح شده است. در بخش دوم به‌صورت اختصاصی به جامعه پرداخته شده است. تاریخ اجتماعی سینمای ایران، مطالعات موردی در این حوزه، هنرمندان سینمای ایران، شرایط اجتماعی سینمای ایران، مخاطبان، سیاست‌گذاری‌های فرهنگی و هنری و … محورهای اصلی مطرح‌شده در این بخش هستند.

نويسنده در کتاب حاضر، مجموعه پرتعدادي از فيلم‌ها و نمايش‌هاي ايراني را در ميانه دهه ۱۳۹۰مرور کرده است؛ گاه با نگاهي منتقدانه و گاه با نگاهي تحليلگرانه، اين کتاب، با مرورهاي کوتاه از آورده‌هاي سينما و تئاتر ايران در اين سال‌ها، به مخاطب نشان مي‌دهد که هنرمندان فرازوفرود و حرکت کدام جامعه را نشان مي‌دهند، مسائلی که دنبال می‌کنند و دغدغه‌ی آن‌ها را دارند چیست و راه‌حل‌ها و تحلیل‌هایشان از این مسائل چگونه است. این اثر در بردارنده قضاوتی همه جانبه درباره سینما و نمایش ایران در دهه ۹۰ نیست، بلکه تنها نشان‌دهنده خطی کلی است که از این آثار هنری مجموعه‌ای واحد می‌سازد.

سینما، به عنوان هنر بازتاب‌دهنده واقعیات جامعه، همواره به مقوله جنگ توجه داشته و علاوه بر فیلم‌های جنگی، بسیاری از فیلم‌های غیرجنگی نیز به انحای مختلف به تأثیرات جنگ بر جامعه از جنبه‌های مختلف پرداخته‌اند. مقوله جنگ در سینمای ایران، تا پیش از وقوع جنگ هشت ساله تحمیلی، کمتر مورد توجه فیلمسازان قرار می‌گرفت. با آغاز جنگ تحمیلی، سینمای جنگ در ایران معنای دیگری گرفت. ژانر دفاع مقدس شکل بومی‌شده سینمای جنگی ایران بود. نگارنده، در اثر پیش رو تلاش کرده تا نقش جنگ را بر سینمای غیرجنگی ایران مورد بررسی قرار دهدو بر این اساس، برخی از مهم‌ترین فیلم‌های ساخته شده در این حوزه را مورد نقد و بررسی قرار داده است.

این کتاب پژوهشی است در معرفی و شناسایی هنر عصر مشروطه به ویژه "سینما" که به بررسی وضعیت سینما در ایران آن دوره اختصاص یافته است. این مجموعه علاوه بر اعلان‌ها، گزارش‌ها و اسناد، مشتمل است بر قسمت دیگری که در خلال آن، مروری خواهد شد بر سیر کلی رویدادهای سینمایی ایران در آن دوره. پایان بخش قسمت مذکور نیز، به بررسی تاثیر انقلاب مشروطه بر سینمای آن دوره اختصاص یافته است.

در این نوشتار تلاش شده تا با درک چگونگی تصویر شهر تهران در سینمای ایران، فهمی تازه از چگونگی تجربة مدرنیتة شهری در ایران و تناقضات آمیخته به آن ارائه شود. تهران به عنوان نماد مدرنیتة ایرانی در بسیاری از فیلم‌های سینمایی مورد توجه قرار گرفته است. از این رو در این نوشتار، با شرح سینما و از خلال تفسیر آثار سینمایی، روابط، هویت و ساختارهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی فضاهای شهری و همچنین، تناقضات موجود در میان آن‌ها شرح داده شده است. هدف از تهیة این کتاب، بیان چهارچوب نظری و مفاهیم مرتبط با آن در قالب سینما و ارائه درکی انتقادی از مدرنیته شهری در ایران پس از انقلاب است.

در این کتاب، نظام معانی فرهنگی منتشر شده در سه دهه‌ی پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ از منظر فیلم‌های سینمایی پر مخاطب بررسی شده است. با این هدف که، روشن شود فرهنگ سیاسی در ایران در سال‌های پس از انقلاب عرصه‌ی رقابت و دیالکتیک میان گفتمان‌های مختلفی از نظام‌های معانی بوده است و سینما، ابزار مناسبی برای پی بردن به این دیالکتیک گفتمانی است. در این کتاب شاخص‌های عینی فرهنگ سیاسی با استفاده از روش تحلیل گفتمان و از طریق رجوع به لایه‌های درونی جامعه و از منظر تحلیل محتوای فیلم‌های پرمخاطب سینمایی و ساختارهای پدیدآورندگان آن‌ها، بررسی و نتایج آن تبیین و تحلیل شده است. نمايش سينمايي را مي‌توان به گونه‌اي ديگر ديد و با رمزگشايي از آن امر واقع سياسي را در نشانه‌هاي معنايي فيلم كشف كرد. امر سياسي، يعني معناي واقعي عرصه سياست، نه ديدني است و نه شنيدني؛ اما در متن رسانه‌هاي ديداري و شنيداري مستتر است. با رمزگشايي از فيلم مي‌توان معناي سياسي و اجتماعي نهفته در گيشه‌هاي پر مخاطب سينما را كشف كرد.

ادبیات داستانی که شامل انواع داستان‌های کوتاه، قصه‌های منظوم، نمایشنامه و رمان‌ها می‌شود، عناصر لازم برای داستانی سینمایی را دارا است؛ چراکه عناصری چون شخصیت، بحران، کشمکش، نقطه عطف، پایان‌بندی و شروع را دربر دارد. کتاب حاضر، تلاشی در جهت شناخت ابعاد و جنبه‌های ارتباط سینمایی ایران با ادبیات و دست‌مایه‌های مکتوب و داد و ستد کلام و تصویر است. در این مجموعه تلاش شده تا فارغ از مرزبندی‌های تخصصی درباره انواع اقتباس، به بازشناسی آثاری که در سینمای ایران ثبت شده‌اند و نشانی از یک قالب ادبی دارند، پرداخته شود

تک گویی ها صدای درونی تر سینما هستند که در لحن و صدای شخصیت های فیلم ها رخ می نمایانند. چشم دوختن بر این صداها - بدون پیش داوری – بی شک جنبه های پنهانی بحران حل نشده نقش های اصلی فیلم ها را نشانه می رود. صداهایی که در جای جای فیلم ها از بغض ها و ناگفته ها و خطابه ها و رجز خوانی ها و حدیث خوانی ها و درد دل های پنهان نقش ها انباشته اند. در کنار هم قرار گرفتن این صداها، گوش جان سپردن بر بحران ها و محرومیت ها و ناگفته های گوناگون مردم در سینمای ایران، طی سال ها و دهه های مختلف خواهد بود. این کتاب در سه مجلد تنطیم شده است. جلد نخست آن که پیش روی شماست روندی تاریخی را پی می گیرد و با مرور بر تاریخ سینمای ایران از ۱۳۱۱ تا ۱۳۵۹ در هر فیلمی که در آن تک گویی استفاده شده، تأمل می کند.

این کتاب در تلاش است تا سینمای اصغر فرهادی را در هفت جستار خطوطی از آناتومی ترسیم کند. جستارها در عین بررسی مضامین مشترک و تحلیل سیر تکاملی سینمای فرهادی، به وجود تفاوت­های زیبایی­شناسی در نظام کارگردانی و تغییر نگرش این سینماگر نسبت به جامعه و پیچیدگی­های آن نیز می­پردازد. کیوان میرمحمدی، نویسنده کتاب­های جستاری در تراژدی یونان و کمددیواری، اگر چه نقد را بر بنیاد نشانه‌شناسی استوار می­کند اما به آن محدود نمی‌ماند و تحلیل فیلمیک را پابه‌پای بررسی محتوایی پیش می‌برد تا از فراسوی آن، معنای دقیق‌تر و جامع‌تری از مفهوم نقد و اساسا خوانش فیلم ارائه دهد. از اینرو، در این اثر آنجا که فرم اولویت می‌یابد، زیبایی‌شناسی راهگشاست و آنجا که محتوا اولویت می‌یابد، فیلم‌ها بر بستری از واقعیت‌های اجتماعی و سیاسی مورد موشکافی قرار می‌گیرند.

این کتاب، همانگونه که از نامش برمی آید، به تحلیل یکی از ژانرهای سینمای ایران طی سه دهه(۱۳۹۰-۱۳۶۰) و تاثیراتی که ساختار متن آن ها بر اندیشه و دیدگاه ها مخاطبان به جای گذاشته، می پردازد. نویسنده روند تحول این دسته از فیلم ها در سینمای پس از انقلاب، پی رفت هایی را که این ژانر در سینمای کشورمان برای نقل ماجرا مورد استفاده قرار می دهد، و انواع کمدی رمانتیک ایرانی را مورد بررسی قرار می دهد.

در کتاب حاضر، نخست به ویژگی‌های بازیگر و شیوه نقد و تحلیل کار بازیگری اشاره می‌شود. سپس، تحلیلی از شیوه کار بازیگران معروفی چون همفری بوگارت، رابرت دونیرو، جک نیکلسون و مریل استریپ فراهم می‌آید .در پایان نیز شیوه بازی گردانی در دو فیلم آژانس شیشه‌ای و قرمز بررسی می‌شود.

موضوع کتاب حاضر، مطالعة شکل گیری تحوّلات سینمای ایران از منظرگاه های مختلف است. این پژوهش با هدف تبیین چگونگی شکل گیری سینما در ایران با توجّه به بسترهای اجتماعی و سیاسی و به منظور تحلیل در حوزة هنر فیلم سازی تدوین شده است. نگارنده در این اثر می کوشد تا با پیوند زدن مباحث این نظریه و محور دیگر شاخه ها به حوزه سینمای ایران و سود جستن از روش «تبارشناسی فوکو»، روابط ناگفتمانی و گفتمانی سینمای ایران را تحلیل کند. وی معتقد است که این روش به شکل گیری و تحوّل مناسبات لازم و ملزوم قدرت و دانش در حوزة مذکور نظر داشته و می توان با توجّه به تحلیل مناسبات قدرت در پیوند با مفهوم بدن و کارکردهای آن، به ویژه به منزلة عرصة تجلّی پدیده «ستاره سینما»، به تولید و بازتولید دریافت ها و نگره های جدید و بازنگری ادراکاتی پرداخت که تاکنون از مفهوم ستاره سینما در ایران وجود داشته است

اختراع تصاویر متحرک، که در نهایت به نمایش دادن یک فیلم منجر شوند، یکی از اختراعات بزرگ بشر بود. اما در سال‌های اخیر، همین اختراع با چنان سرعتی رشد و پیشرفت می‌کند که هر روز می‌توان شاهد شگفتی‌های جدیدی باشیم. از جلوه‌های ویژه گرفته تا فیلم‌های سه‌بعدی و ... . اما موضوع به همینجا ختم نمی‌شود. با گسترده شدن ارتباطات انسان‌ها و متصل شدن دنیا بهم از طریق شبکه‌ی اینترنت، سینما یک مفهوم جهانی پیدا کرده است. در کتاب "سینمای ملی و جهانی شدن" درباره‌ی چارچوب نظری و مفهوم جهانی شدن سینما می‌خوانیم. نویسنده، سپس، موضوع سینمای ملی و جهانی شدن را در کشورهای مختلف بررسی می‌کند. بخش آخر کتاب، به سینمای ملی و جهانی شدن سینمای ایران و کارهای چندنفر از کارگردانان بزرگ سینما اختصاص دارد.     

مراد از سینمای ایران در این کتاب، فیلم‌های سینمایی تولید کشورمان از فاصله تاریخی سال ۱۳۵۷تا چهل سال پس از آن است؛ بنابراین، سینمای قبل از انقلاب از دامنه بررسی این کتاب خارج می‌باشد. در این کتاب محورهای مهمی چون تاثیر مکاتب‌های غربی در نمایش خانواده در سینمای ایران، بازنمایی کارکردهای خانواده در سینمای ایران، جنسیت و نقش‌های همسری در سینمای ایران، آسیب‌ها و تهدیدات متوجه خانه و خانواده در فیلم‌های ایرانی بحث و بررسی می‌شود.

در جلد دوم مجموعه‌ی "تاریخ سینمای ایران"، وضعیت سینمای نوین ایران بین سال‌های ۱۳۵۸تا ۱۳۶۹ تشریح شده است. بدین سان که کلیه‌ی فیلم‌های موجود در این سال‌ها و دست‌اندرکاران آن، معرفی و بررسی شده اند. در فصل‌های مربوط به سال‌های اول بعد از انقلاب، که تولیدات هنوز شکل نگرفته، به منظور تشریح موقعیت و شرایط فیلم‌سازی، وقایع مربوط به همه‌ی تولیدات منعکس شده است. اما سپس صرفا به آثاری پرداخته شده که نمایش عمومی داشته‌اند.

این مجموعه، در بخش نخست، حاوی مقالاتی است از نگارنده در خصوص حرفه‌ی بازیگری که تحت این عناوین فراهم آمده است: "بازی فرامتنی"، "آخرین بازمانده‌ی نسل اول"، "بیم‌ها و امیدهای یک بازیگر"، "تخته بندتن"، "صعود مقاومت‌ناپذیر بازیگری"، "بازیگردانی: آن‌چه هست و آن‌چه باید باشد"، "به دنبال باد دویدن"، "مثل یک نامه"، "گاه اسباب‌ تعیش خودش آماده شود"، "ما هیچ/ ما نگاه"، "بازیگری نوعی شعبده‌بازی است" و "آیا بازیگر باید هرکاری را در زندگی تجربه کند". در بخش دیگر نیز، متن گفت‌وگوهایی به چاپ رسیده که با نگارنده در خصوص دیدگاه‌ها و تجربیات بازیگری‌اش صورت گرفته است.

تماشاگران قدیمی سینما می‌دانند که جمع‌آوری و نگهداری پوستر فیلم‌ها به اندازه تماشای خود فیلم دلپذیر‌ و مهم است. بنابراین، با نگاهی اجمالی به پوسترهای فیلم‌های موردعلاقه‌مان، تنها در چند دقیقه، می‌توانیم لذت‌بخش‌ترین لحظات خود را دوباره زنده کنیم. "داود محمدی فرد" در این کتاب سعی دارد تا با پوستر ها و قصه های سینمای ایران، برخی از محبوب‌ترین فیلم‌ها را در بازه‌ی زمانی ۱۳۰۹تا ۱۳۵۷ به تصویر بکشد. در ارائه‌ی کتاب "پوستر ها و قصه های سینمای ایران ۱" تلاش شده تا از هیچ ژانر و جریان و سبک و کارگردانی غفلت نشود، تا همگان بتوانند بر اساس سلیقه و علاقه خود از کتاب استفاده کنند.

آخرین گفتگوی یکی از بزرگ ترین چهره های تاریخ سینما و تئاتر ایران، محمدعلی کشاورز، پر از خاطرات و نکات ارزشمندی است که از زبان کسی بیان می شوند که از نزدیک آن ها را تجربه کرده و زیسته است. کشاورز در این گفتگو در بستر بیماری به رغم دشواری سخن گفتن، از دغدغه هایی می گوید که یک عمر با آن ها زیسته و از افرادی نام می برد که با او همراه و گاهی سد راهش بوده اند. بعضی از کسانی که نامشان در این گفتگو آمده قله هایی بلند در تاریخ فرهنگ و هنر ایران و حتی جهان بوده اند و خاطرات آن ها را فقط از زبان کسانی می توان شنید که خود دفتر عظیمی از تاریخ فرهنگ ایران را در سینه نگه داشته اند. این گفتگوها بی تردید قسمت هایی درخشان از این تاریخ پر فراز و نشیب را بیان می کنند.